Of de uitdrukking ‘ik noem maar een dwarsstraat’ aan onze Dwarsstraat is ontleend, weten we niet zeker. Zou zomaar kunnen. Vanuit de lucht bekeken lijkt de Dwarsstraat een korte spier die de A kromtrekt en op spanning houdt.
De Dwarsstraat verbindt Lage der A met de Sledemennerstraat. De Dwarsstraat is zeer kort, ongeveer de lengte van een modewinkel van voor de onlinebestellingen. We zien een mix van een tot woonhuizen omgetoverd pakhuis, appartementen, een huis met de uitstraling van een garage en een klassiek herenhuis, waarvoor twee parmantig bol geknipte buxussen de wacht lijken te houden. Het nieuwste gebouw dateert van 1988 en het oudste van 1850.
Aan de oostkant kun je, met wat geluk, voorbij varende schepen in de A zien. Aan de andere kant is een speeltuintje en zicht op een ruige, nog onbebouwde kavel aan de Sledemennerstraat die schreeuwt om bebouwd te worden. Parkeerproblematiek is in de Dwarsstraat een even weinig voorkomend verschijnsel als duiven houdende yuppen in de binnenstad.
Aan de evennummerzijde zien we het Werkmanhuis. Werkman was drukker, beeldend kunstenaar en vooraanstaand lid van Kunstenaarsvereniging De Ploeg, een nog springlevende vereniging die door vele Groningers dood wordt gewaand. Verder aan deze kant slechts één (ongenummerde) voordeur. Hoog aan de gevel in witte grote letters het enigszins onthechte woord Damals, Duits voor vroeger. Voor alle gevels zijn geveltuinen aangelegd, sommige met struise stokrozen en springerige vlinderstruiken, alles afgeschermd door zwart-wit geblokte paaltjes.
Aan de zijde met oneven nummers ontbreken de nummers drie en negen. Hier en daar steken rode voelsprieten tussen de straatstenen door omhoog, alsof een groot insect alvast even checkt of de kust veilig is. Als je omhoog kijkt zie je spannende dakterrassen. In het midden van de met strakke klinkers ingelegde straat loopt een regenwatergoot, een paar keer onderbroken door een put.
