Groningen gaat ze nog missen, de broers Gerrit (1958) en Jaap Faassen (1960) uit Amsterdamscheveld nabij Erica (Dr). Zaterdag 27 juli is de laatste dag in Groningen, volgens Gerrit één van de mooiste steden in Nederland. Terwijl ik praat met Gerrit en Jaap en later collega Siep, regelt medewerker Jeroen Eleveld de verkoop aan de kramen.
44 jaar maar liefst kwamen de marktmannen naar Stad, op misschien het mooiste plekje van de markt, op de hoek met zicht op de Stoeldraaierstraat, de super in de Koornbeurs en op de achtergrond de Akerk. Gerrit: ‘We hebben jaren met veel plezier ons geld verdiend hier aan de rand van het Akwartier. Onze vader had een kwekerij en verkocht bloemen, zo zijn wij erin gerold.’
‘Het verschil met vroeger,’ vertelt Gerrit, ‘is dat mensen vroeger om half zeven op ons stonden te wachten en nu, met de verlate winkeltijden is het tien, half elf dat we de eerste klanten zien.’ Gerrit zit in de bloemen- en plantenhandel en Jaap doet groente, kruiden en zaden. Inmiddels heeft collega Siep zich bij ons gevoegd. Gerrit: ‘De wereld verandert en de markt wordt rustiger. In Groningen komen we drie keer in de week, daarnaast staan we op markten in Coevorden en Ter Apel. Één dag per week gaan we naar de veiling in Ede; we kopen ook in bij kwekers in de buurt van Erica.’
De broers stoppen allebei. Jaap: ‘We hebben altijd goed samengewerkt, we wonen zelfs naast elkaar. Na 44 jaar is het genoeg en stoppen we beiden.’ Gerrit: ‘Het wordt nu tijd voor andere dingen, berg beklimmen in Zwitserland en met de hond wandelen.’ En enigszins weemoedig: ‘We hebben er lang tegenaan gehikt maar nu de streep is gezet is het goed. En ja, zeker, dat Groningen op weg is naar zero-emissie heeft ons vertrek met een jaar versneld.’ Jaap vult aan: ‘Dat idee van de zero-emissie is onhaalbaar, vooral voor de marktjongens. Het is goed dat er nu vrijstellingen zijn tot 2030 maar elektrische trekauto’s die 3,5 ton aankunnen zijn er gewoonweg niet. En oplaadcapaciteit op de markt is er niet. Wat ook lastig is is de termijn van vergunningen, die staat nu op vijftien jaar.’
Gerrit, met een vrolijk gezicht: ‘We willen niet negatief klinken hoor, marktkoopman zijn is een roeping, we staan er volledig achter. En dat er op het gebied van milieu iets moet veranderen is goed, maar het moet niet ten koste gaan van de markt.’
