Zoals een stokoude tante voor een levensreddende operatie nog even wordt opgevangen door een hippe sterke hotte sexy jonge nicht zo krijgt het voormalige scheepvaartmuseum ruimte in het Groninger Museum. De ver(nieuw)bouwplannen en de tot nu afgelegde route worden toegelicht door twee directeuren en de openingshandeling is voor de wethouder: drie powervrouwen schetsen de toekomst.
De toekomst mag mede door de bezoekers worden ingevuld. Centraal in de tentoonstellingsruimte staat een supergrote bomvolle vitrine: van waardevolle voorwerpen tot wat her en der ‘ouwe meuk’ wordt genoemd: alles de regionale geschiedenis verbeeldend. Op schrijftafels grote flappen papier en vierkleurenpennen die de bezoekers uitnodigen tot schriftelijke inspraak: wat een mooie vondst!
Eye-catcher is een robotarm die schrijft op de ramen van zijn kooi. Dat het MADA veel wil vertellen en uitleggen is zo klaar als een klontje: de grens aan wat museumbezoekers aan teksten kunnen verdragen wordt net niet overschreden. De centrale vraag ‘Wie schrijft geschiedenis’ wordt vanuit alle points of view bekeken, besnuffeld en ingevuld. De maquette wordt alom bewonderd.
Bij de openingstoespraken, ook door een gebarentaaltolk vertaald, hoorde het massaal toegestroomde publiek al verontrustende existentiële vragen als ‘wat en voor wie is een museum?’ Men hield het hart vast toen tentoonstellingshoofd Steffens aangaf dat er meer wordt gericht op vragen stellen dan op antwoorden geven en dat voor de vragen op de samenleving wordt gerekend. Directeur Gortzak van het GM en MADA-kapitein Bartelink schetsen de nog lange weg naar de toekomst. Wethouder De Wrede verricht met een eenvoudige handtekening de openingshandeling.
Als ‘vriend van het museum’ (voor € 15,- per jaar) ga ik met belangstelling en groeiend vertrouwen de ontwikkelingen volgen in de hoop dat de robot binnenkort een paar lesjes Gronings krijgt, want zeg nou zelf: wat is een regionalegeschiedenismuseum zonder de moedertaal van de streek? Om met dichter Jan Boer te spreken: ‘Schoamt joe nait joezulf te wezen.’
