Aanmelden voor Amail - nieuwsbrief WinterWelvaart 2022 Zaterdagmiddag 17 december
- Details
- Gepubliceerd: zondag 18 december 2022 11:29
- Geschreven door KvdM
Jan Bas en Nick hebben hun nek uitgestoken: voor het Pomphuis treedt een band (Erwin de Vries – Maffiosa) met Groningse teksten op, hailemaol goud ja. Groningen lijkt soms op één grote ‘Ik-vertrek-uitzending’: veel hoogopgeleiden, maar niet slim genoeg om een halfje bruin in het Gronings te bestellen. Het is wat rustiger dan vrijdagavond. De A-kerk doet iets goed, het is de enige kerk in de wereld waar een rij voor staat, dat moet haast wel de hand van Bach zijn.
Via een schilderijenexpo in Mars naar De Verwondering met kerstvertellingen vanaf 15.00 uur. De Nicolaas Mulerius van de Groninger Studenten Zeilvereniging biedt een workshop wol plukken aan. Op de Catharina Anna kun je van Noordstaat muziek en spoken-words beluisteren. Als ik de deejee op de Willem Jacob vraag hoe de muzieksoort heet die hij uit zijn d.j-set tovert, moet hij het antwoord schuldig blijven. Geen Gronings, dat is zeker.
Met enkele goed gekozen woorden openen Nicolette Bartelink en wethouder Mirjam Wijnja WinterWelvaart 2022 in het Scheepvaart Museum. Vanaf de trap worden de belangstellenden toegesproken. Een schare genodigden volgt de vrouwen naar Hoge der A. De kade stroomt vol. In de verte doemt een met lichten uitgedoste staande mast op. De met een gifgroene lichtbalk versierde Vissersbrug, ongetwijfeld Groningens drift naar ecologische vooruitgang symboliserend, gaat open en laat het schip door. Op natuurlijke kracht, voortgeduwd door met bomen toegeruste mannen, komt het schip aanglijden door de rimpelloze A .
Op een koude zaterdagmiddag in november komt de A-kwartier-redactie bijeen voor een groepsfoto op de steiger bij de Reitemakersrijge. Daar ontmoeten we Lyuben uit Bulgarije, die daar even zit met zijn skateboard en een blikje frisdrank. 
Het is donderdag, eind middag, 17.30 uur. De straat nabij de kruising Vissersbrug / Verlengde Visserstraat ligt open als een vergrote openhartoperatie. Vier mannen zitten verspreid in en langs de gegraven kuil een pizza te eten. De beste plek is de kraancabine. Muziek op de achtergrond. Fel belicht door lampen op standaards. De emancipatie heeft hier duidelijk stilgestaan, geen vrouw te bekennen. Ik zie een dikke gele buis en verder kabels, rioolbuizen, leidingen, koppelstukken, glasvezellijntjes, modder, zompige drab en high-end precisiemeetapparatuur. Specialisten, dat is duidelijk. 
Wanneer zie je nou een antieke diesel Hanomag scheepsmotor van bijna 300 pk door de lucht zweven of een mild olie lekkende Deutz of Rolls die ooit een sleper voorzag van PK’s, een walmend zwarte roetpluim en een regelmatig ploffend geluid dankzij cilinders met een inhoud waarmee men doorgaans biervaten of melktanks aanduidt?
Een wat hoekige, verlichte lampion met kleurige verfstrepen aan de bovenzijde, daarop lijkt het brugwachtershuisje aan de Plantsoenbrug. In aanwezigheid van zo’n vijftien gasten en een handvol persmedewerkers wordt op acht december om 17.00 uur het tot een kunstwerk omgetoverd huisje onthuld. Wethouder Mirjam Wijnja staat op de zeepkist, houdt een korte toespraak en telt met de aanwezigen van drie terug tot nul waarna de verlichting wordt ontstoken.