Het is na sluitingstijd zaterdagavond, of eigenlijk al zondagmorgen vroeg om ongeveer 02.00 uur wanneer een groep van ongeveer vijf dronken jongemannen Dorothy’s Drag Under The Rainbow aan Pottebakkersrijge passeren en nare homofobe leuzen schreeuwen. Niet aangeschoten of stomdronken maar dronken. Co-eigenaar Andy en enkele van zijn medewerkers gaan, verbaasd en ontdaan, naar buiten. De vijf schreeuwers rennen niet weg. Er ontstaat een discussie. Na enige tijd wordt het gesprek afgerond, er is een begin van begrip ontstaan en de vijf komen tot inkeer.
Vervolgens komt er een nieuwe voorbijganger langs die alles filmt. Als hij wordt aangesproken en gevraagd waarom hij dat doet, wordt hij agressief en ontstaat er een vechtpartij. Hij slaat en mept flink om zich heen. Enkele vertrekkende gasten en medewerkers van Dorothy raken daarbij gewond. Blauwe plekken, bloedende lippen en kneuzingen zijn het gevolg. Ook Andy en zijn partner krijgen rake klappen op hun hoofd.
Het is dinsdag en we bezoeken de club, namens de buurtverenging een mooie bos blommen en een geschreven steunbetuiging in de hand. We spreken mede-eigenaar Andy. Rustig vertelt hij zijn relaas. Dit was de eerste keer dat er sprake is van een brute aanval. Hij oogt geslagen maar niet verslagen. Natuurlijk blijven ze open en vooral doorgaan met shows voor de hele LHBTIQ+-gemeenschap.
Vanmiddag komt de politie langs om alles van hem te horen en zo een beeld te krijgen van de laffe aanval. Wat zou het toch mooi zijn als er mensen in de omgeving beelden hebben van de aanvaller. Op de A-brug spreken we mensen die verontwaardigd zijn over het gebeurde. Zij opperen dat het een goed idee zou zijn rond Koningsdag het wegdek van de A-brug in de regenboogkleuren te schilderen.
