Wat gebeurt er met je als je van de een op de andere dag ziek wordt? En goed ziek ook: je bent de hele dag doodmoe, je kan niet meer wandelen en gesprekken voeren. Dan denk je: okee, volgende week ben ik weer beter. Het is 2017. De suggestie van een burnout verwerp je, want je hebt zoveel plezier in je werk als verpleegkundige in het UMCG en je hebt alleen fysieke klachten.
Frida Graatsma (1989) vertelt het rustig. ‘Het werd steeds slechter, herstel bleef uit. Ik ging een revalidatietraject in maar voelde me steeds slechter. Zo slecht dat ik weer bij mijn ouders in Tolbert ging wonen, ik was bedlegerig en kon niet meer zelf douchen. Toch bleef ik hopen dat het voorbij zou gaan. De specialisten dachten aan een burnout, maar dat voelde ik anders. Toen ben ik begonnen met vitamine B-12-injecties. Ik dacht zelfs even aan euthanasie, zo erg was ik eraan toe. Ik verdroeg geen licht en geluid, ging met oordopjes naar buiten. De B-12, deels vergoed door mijn ziektekostenverzekering, hielp gelijk, ik injecteerde mezelf. Het herstelproces zette in, ik ging elke maand vooruit. Mijn huisarts steunde me. Ik kon weer zelf mijn haar wassen en tanden poetsen.’
Naast Frida zit haar vriend, Jos Duursma. Samen vertellen ze over hun ontmoeting aan Lage der A. ‘Het bleef een tijdje beter gaan, totdat corona toesloeg in 2022. Het oude, slechte beeld kwam terug en ik ging verder achteruit. Ik had heel veel pijn; alles wat ik aanraakte gaf een brandende pijn, alsof een schaafwond werd bewerkt met een schuurspons. Ik werd door mijn neuroloog doorverwezen naar Maastricht, naar een ziekenhuis dat gespecialiseerd is in dunnevezelneuroptahie, veroorzaakt door een virus dat het zenuwstelsel aanvalt.’
‘Dan krijg ik virusremmers van mijn huisarts en vervolgens kom ik terecht bij een ortomoleculair arts. We zijn er zeker van dat een virus de boosdoener is. Jos begeleidt me naar Duitsland waar ik infusen met vitamine C krijg.’
‘Het voorgestelde behandeltraject ziet er nu als volgt uit: vijftien infusen per dag gedurende drie weken. Dan een maand naar huis en daarna weer twee weken infusen. Je kunt het vergelijken met een behandeling tegen lyme, waarbij de lever en het bloed worden opgeschoond. Daar wil ik heen. En daarna naar Australië om het zenuwstelsel te resetten, zeg maar nieuwe breinpaden aanleggen. Op deze manier worden èn de oorzaak èn de pijnbestrijding aangepakt.’
‘De behandelingen in Duitsland en Australië gaan veel geld kosten: € 78.000: reis, verblijf en behandeling. Om het te kunnen bekostigen hebben we samen Crowd Funding bedacht. Het doel is weer een gewoon leven kunnen leiden in plaats van overleven.’
Wil je meedoen? https://gofund.me/2b86d7d2
