Er wordt overal in Nederland bij universiteiten gedemonstreerd, veelal tegen de agressie van Israël jegens de Palestijnen. In Maastricht zijn de hongerstakers inmiddels gestopt; niet eten is helemaal niet eenvoudig. In Amsterdam werden de vreedzame demonstranten geïnfiltreerd door beroepsrelschoppers en leidde het tot grote vernielingen. In Groningen, naast het Harmoniegebouw is een minicampinkje verrezen.
Koepeltentjes, luchtbedden, zomerstoelen en enkele spandoeken omzomen de rust die er heerst. Lale, de woordvoerder van het tentenkampje, staat me te woord. Ze legt me uit wat hier gaande is: een vreedzame demonstratie gericht op het verbreken van de banden tussen de RUG en Israel. Het kamp is goed georganiseerd. Er zijn kampregels (ruim je rommel op) en er is een dixie. Ervoor werd nog gewerkt met een emmer. De demonstranten studeren niet allen aan de RUG maar er zijn sterke banden met het onderwijsinstituut.
Op de infotafel is informatiemateriaal te vinden en er staan twee collectebussen. Vrije giften zijn meer dan welkom. Lale vertelt dat ze ook worden ondersteund door RUG-medewerkers. De relatie met de gemeente is okee. Voor de duidelijkheid: de locatie is openbaar terrein, dus niet in eigendom van de uni.
’s Nachts zijn er ongeveer 20 wakkere gasten. Men is beducht voor uitdagende passanten, het laatste wat ze willen is ruzie en gedoe met relschoppers. Volgens Lale blijven ze hier tot de eisen zijn ingewilligd.
Ondertussen is Het Internationaal Strafhof te Den Haag, dat als taak heeft oorlogsmisdadigers aan te klagen, begonnen met Israels premier en defensieminister Netanyahu en Gallant aan te klagen en drie Hamasleiders Yahya Sinwar, Mohammed Deif en Ismail Haniye bij. Die komen in een interessant gezelschap te staan met Poetin (Rusland), Omar al-Bashir (Soedan) en Moammar Kadhafi (Libanon). Maar Lale heeft weinig op met het Internationaal Strafhof. Minder erg vindt ze dat inmiddels Spanje, Noorwegen en Ierland Palestina gaan erkennen als onafhankelijke staat.
