De Noorderhaven in beeld, zwart-witte foto’s van Robert van der Molen. Een gefotografeerde sociale documentaire. Maar wat graag ga ik kijken, hopend op meer dan romantische geschiedenisprenten uit tijden dat alles beter was. Het valt niet tegen. Prachtige portretten, 22 stuks van scheepsbewoners en gasten van de wal.
Superscherp, veelzeggend, indringend, èn, tja, romantisch ook en voor € 250,- ’t stuk niet onbetaalbaar. Het gemis aan kleur levert iets extra’s op. Duidelijkheid, kijkconcentratie, stijl, soberheid, een gevoel van heimwee ook.
De Noorderhaven, met nu zo’n zestig schepen (zeg nooit boten) is een vrijhaven en dat betekent dat iedereen mag aanmeren, mits het schip nog kan varen en niet als een hotelschuit wordt uitgebeend. Water en elektriciteit worden betrokken via door machinefabriek Rusthoven BV aangelegde vierkante stations op de kade. Daarin ook de rioolafvoer. De gemeente factureert geen OZB maar slechts een bescheiden liggeld, een roerendgoedbelasting. Nu even geen gezever over de problemen van zwartwaterafvoer, maar aandacht voor de mooie koppen.
De galeriehouder uit zich wat ongerust over de verkeerssituatie nu de Visserbrug eruit ligt. Het voordeel van geen vrachtverkeer valt wat weg tegen een gebrek aan parkeerkansen en een onduidelijke rijrichting voor oude gasten die de nieuwe situatie nog niet doorgronden. Maar hij ziet ook kansen. Mocht het zo blijven dan is een terras aan de waterkant een interessante optie.
Terug naar de gefotografeerden: mannen en vrouwen, oud en minder oud, overleden of nog in levende lijve: (bijna) allen met een open blik naar de camera kijkend: een prachtige tentoonstelling die een interessant deel van Groningens binnenstad ontsluit. Nog t/m 25 mei.
