Graffito, meervoud graffiti, betekent muurschildering(en). In de graffiti heb je twee stromingen: de serieuze, artistieke gasten die met toestemming kale muren versieren, door sommigen ook wel als kunst geaccepteerd. Daarnaast heb je de ongevraagde, vaak foeilelijke producten, zowel – vaak onleesbare – teksten en afbeeldingen, van spuitgastjes die als incontinente reuen overal hun sporen nalaten.
En dat is wat op de muur van monument Pomphuis is gebeurd, tot ergernis van de Pomphuis-uitbaters, nabije buren en bijna iedereen die passeert. Een wirwar van onleesbare teksten, bibberige tekeningen en hier en daar een ‘tag’, een soort handtekening van de makers. Die tags worden vaak door graffitibestrijders gearchiveerd om zo een dossier op te bouwen dat later gebruikt kan worden tegen de makers.
En dan komen de in stoere oranje pakken gehulde mannen van VITOS in beeld en met groot materieel in actie. Het bedrijf uit Leek is door de gemeente ingehuurd om de muur van het Pomphuis graffitivrij te maken. Op mijn vraag of er iets is wat ze niet weg kunnen krijgen luidt een zelfbewust en unisono “Nee, wij lossen alles op.” Hoe het werkt? Met een soort superafbijtmiddel worden de te verwijderen afbeeldingen en teksten ingespoten. Dan moet het een poosje intrekken (en is er tijd om te overleggen met de opdrachtgevers, vertegenwoordigers van de gemeente). Vervolgens worden de afbeeldingen met kokend water verwijderd. De afbijtrestanten worden zoveel als mogelijk opgevangen in bakken en in vaten gepompt, zodat die niet in het riool of, erger nog, de A, terechtkomen. Daarna wordt de muur gecoat met een impregneermiddel.
