Bijna 50 personen wonen de lezing bij van prof. drs. Max van den Berg in een zaaltje in het MADA op acht oktober ’23. Het onderwerp is: het verkeerscirculatieplan. Het waren woelige tijden in de jaren 70 van de vorige eeuw. De toenmalige verhoudingen werden opgeschud en de politieke instituties trilden op hun grondvesten. De jonge Van den Berg en zijn kameraden bedachten een plan om de stad fiets- en wandelaar-vriendelijker en autoluwer te maken. De binnenstadsplattegrond werd in vier taartpunten verdeeld en het werd automobilisten verhinderd van het ene naar het andere kwadrant te rijden. Ze moesten eerst terug naar een ringweg.
Niet zonder trots praat Van den Berg ons bij, met lichtbeelden op de achtergrond. We zien op de vertoonde dia’s de Grote Markt nog afgebeeld met drie rijbanen aan de zuid- en oostzijde en een met auto’s volgepropte Vismarkt. Zijn bijnamen destijds waren de Raspoetin of de Ayatollah van het noorden. Op de foto’s zien we een langharige, vierentwintigjarige, pijp rokende jonge, bebaarde man die het tot wethouder had weten te schoppen en dat bleef van 1970 – 1978. Dat het soms hard kon botsen met gevestigde raadsleden en medewethouders (allen man) wekt geen verbazing.
Hoe flikte de jonge wethouder het kunstje van het VCP? Hij verhaalt van een omslag in het denken over de stad, het betrof een groot pakket aan verkeersmaatregelen. Het was in een tijd dat ingrijpende veranderingen plaatsvonden en de stad werd bedreigd door een overkill aan auto’s en een groot tekort aan woningen. Naast welvaart kwam er aandacht voor welzijn en er was een democratiseringsgolf gaande, in de politiek maar ook bij het N.F.O., het museum, en de schouwburg.
Van den Berg zorgde niet enkel voor het debat in de raad maar ook in de krant. Er ontstonden acties in de Hortusbuurt, Oosterpoort, Badstratenbuurt en rondom het AZG. Er was een ommezwaai nodig in het denken over verkeer en dat ging met heftige confrontaties gepaard. Het beoogde verkeersplan was niet anti-auto maar wel gericht op een verkeersluwe binnenstad. Het kwam eropaan de burgers mee te krijgen, die moesten vertrouwen krijgen en erin geloven. En dat is gelukt, getuige de grote (internationale) belangstelling voor deze aanpak.
