Met Jonathan en Emiel vaar ik een middagje mee op de A om de grote waternavel verwijderen. De mannen, 27 respectievelijk 22, hebben er duidelijk zin in. Doeltreffend, deskundig en precies gaan ze op hun doel af en harken de slierten planten naar binnen. ‘Handpicking’ heet de techniek. Per dag worden enkele ‘big bags’ gevuld, soms wel vier, elk met een kubieke meter inhoud en vol ongeveer 300 kg. We varen met een rode Whaly met een 10 PK Honda op benzine.
Met vier meter lange harken worden de planten opgeharkt. Als bijvangst hengelen ze blikjes, plastic flesjes, soms een stofzuiger, fiets of winkelkar binnen. Eén keer zelfs een bezorgscooter. Van chef Lars krijg ik een zwemvest. Bij de firma Harkboot uit Roden staat veiligheid voorop, ze gaan altijd in tweetallen het water op. Van Lars hoor ik dat er nog een aluminium boot is voor één ‘big bag’ en wat tuinafvalzakken en nog een verkenningsvaartuig om de werkzaamheden te inventariseren. Deze twee vaartuigen zijn elektrisch.
We varen onder de Museumbrug door en worden begroet door enkele vriendinnen van Jonathan. Aan aandacht van de wal is geen gebrek. Overal staan fotograferende mannen en vrouwen. Hier, langs Pottebakkersrijge en langs Hoge/Lage der A is het behoorlijk schoon. Voorbij de Visserbrug slaan we linksaf. Mij wordt verteld dat de grote waternavel, in vaktaal een invasieve exoot, een snelle groeier is. Zelfs heel kleine fragmenten van de plant gaan mee, want de kleinste stukjes groeien in een maand uit tot velden van wel drie bij vijf meter.
Emiel praat me bij over de taaie planten. Ze komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika en via vijvers komen ze hier in het water terecht. Als je er niets aan doet groeit alles vol. Jonathan staat alweer klaar als Emiel voorzichtig naast de Katharina stuurt, tegenover de Groningana. Verderop wijst een mevrouw ons op planten die wat verscholen liggen tussen haar woonboot en die van de buurman. Klantvriendelijk als ze zijn wordt de Whaly naar de juiste plek gemanoeuvreerd. En als ze er niet bij kunnen springt Jonathan even aan de wal.
Terwijl ik wat onwennig op een bankje zit staan de mannen met zeebenen hun werk te doen. Soms vissen ze zware plakken van drie vierkante meter naar binnen. Het is vandaag rustig en lekker warm, maar met regen gaat de klus gewoon door. Alleen bij onweer schuilen ze. In de stad is de maximum snelheid 6km/u, ze willen roeiers en suppers niet in de weg zitten.
