Rond de jaarwisseling is het fijn om stil te staan bij het jaar dat achter ons ligt. Ik bedenk wat ik wil achterlaten in 2025 en wat ik meeneem naar 2026. Voor mij was 2025 een jaar van transitie en manifestatie. Zo verhuisde ik naar Groningen. Duurde best lang voor het zover was. Enerzijds omdat mijn prachtige dorpse huis niet snel werd verkocht, anderzijds omdat ik het dorpsleven maar moeilijk los kon laten.
De stad lonkte maar ik was er tegelijkertijd ook bang voor. Overal las ik dat de stad onpersoonlijk is, mensen korte lontjes hebben, je de buren niet kent, laat staan dat ze je gedag zeggen. Dat zwervers en drugsdealers de stad onveilig maken, het vies is.
Toch waagde ik de sprong. Ik was een paar jaar daarvoor, plotseling en veel te jong, weduwe geworden. Mijn wereld stond ineens volledig op zijn kop. Ik voelde dat ik iets moest doen om het enorme, allesverslindende verdriet achter mij te laten, anders kon ik niet verder. Vandaar de sprong van het dorp naar de stad. En wat bleek? Mijn angst was gebaseerd op vooroordelen! Nergens heb ik mij zo welkom gevoeld als in het A-kwartier. Ik ken inmiddels alle buren, zie veel vertrouwde gezichten bij de Albert Heijn aan de Brugstraat. De buurtvereniging zorgt dat je je nooit hoeft te vervelen.
Daklozen zijn vaste bezoekers van het veldje voor mijn deur, zonder uitzondering, allemaal prachtige mensen wier levens ook op enig moment op de kop zijn gaan staan. Kan iedereen overkomen. Zelfs drugsdealers blijken gewone jongens te zijn die een afslag hebben gemist en altijd zijn er helden van de gemeentereiniging.
Alles overpeinzend bedenk ik dat het A-kwartier gewoon een superfijn dorp midden in de stad is! Neem ik zeker mee naar 2026!!
Fijne feestdagen!!
#liefzijnvoorelkaar #iedereenteltmee
