Mijn mentrix, een stokoude knor van 35, waarschuwt me dat het A-Kwartier nog niet rijp zou zijn voor een pleitcolumn over inkomensafhankelijke onroerendgoedbelasting of een AOW-stop voor campertoeristen. Vandaar mijn u-turn naar alledaagse liflafjes.
Ik begrijp dat de buurtjesborrel van Albertus in mei gezellig was. Dat niemand van de Albertus-bestuursleden wist dat ik gelegenheidsscribent van de buurtverenigingswebsite ben… Natuurlijk heb ik mijn naam wat aangepast, leek me handig. Het deed me goed dat die ouwe racefietser en die bloedmooie meid van het A-Kwartier-bestuur hun mond niet voorbij hebben gepraat. In mijn vorige column schreef ik dat ik twijfels heb over mijn rechtenstudie en misschien grafisch vormgever wil worden. Nu denk ik weer over Neerlandistiek. Van een medecolumnist hoor ik dat een ingezondenbrievenschrijfster vindt dat grafische vormgeving tot bullshitbanen opleidt: pffffff.
Dit wijkje laat me blijven lachen. Met mijn ouders, beiden soort van kroegtijger in ruste, je kent dat wel, zij lid van een leeskluppie in Bilthoven met enkel dozen en hij, menend eeuwig jong te blijven, denkt dat hij de enige senior ter wereld is die geen neushaartrimmer nodig heeft hahaha, bezoek ik een café dat yin en yang combineert: schitterend gelegen aan het water maar overgaand van Leffe op Heineken. Heineken!! Gekoeld kan je Heineken natuurlijk niet lauwe pis noemen maar gasten met geoefende smaakreceptoren weten beter. Een uithangbord toont aan dat dit internationale bierconglomeraat met een bedenkelijke smaakreputatie vanwege Birra Moretti en (what’s in a name) Desperados, d’r eigen naam nog niet eens correct kan schrijven en tegen alle spellingregels in een genitief-s laat voorafgaan door een overbodige apostrof. Hoe dom kan je zijn! Indoors zien we retrofoto’s van beroemde gasten die (ooit) in Groningen werk(t)en. Ik zie, aangestoten door mijn lieve, alles van wetenschap en literatuur wetende mamaatje, de Drent B. L. Feringa naast Amsterdammer W. F. Hermans hangen. Zijn toch geen Groningers? Waar is Nederlands beroemdste prozaïst & Groningse A. Daanje?
Maar goed, eerst mijn uitgewoonde hormonen weer bij elkaar rapen na een intensieve KEI-week. Mijn groepje, dit jaar zonder cv-rukkers, stond als eerste bij de gratis-condooms-stand, hoewel een enkele Limbo, prototype natte krant uit de roomse bible-belt, nog tegensputterde en zwijmelde bij de EO-kraam.
