Uitzonderlijk goed, uitzonderlijk in de uitvoering. Vijf sterren en als het kon zes. Deze MP van het Luthers Bach Ensemble voert direct mijn top-vijf aan, nog voor een typische Jan Rot-Matthäus met Zuid-Amerikaanse invloeden en een Friese uitvoering.
Orkest en koor traden op in hun dagelijkse kloffie. Dus geen saaie zwarte pakken, vlinderstrikken, naaldhakken en ongemakkelijke jurkjes maar herkenbare Zeeman, Hilfiger en Gaastra-outfit. En de zangers (op de evangelist na) zonder in bladmuziek te kijken, alles uit het hoofd en -dus- uit het hart gezongen. Kippenvel! Ontroering. Verrassing. Bach op zijn best.
Alsof er een flash-mob ontstond, zo begon het. Van alle kanten kwamen de zangers, gekleed in hun overjassen, naar het podium gescharreld en begonnen met de vervoerende zang en muziek. Wat je ook van het gehele Passieverhaal over Jezus’ lijdensweg mag vinden, de toeschouwers – voor de tweede keer in een stijf uitverkochte Akerk – waren onder de indruk. Voor het eerst zag ik een MP die leek op een spel, een toneelstuk. Hoorde je over verwijten, beschuldigingen, verraad, ontkenningen, toejuichingen, dan zag je die ook. Er werd bewogen, gespeeld en uitgebeeld zodat er een natuurlijke sfeer ontstond. Semi-scenisch in vaktermen. Hoogtepunt een counter-tenor die staande op een wiebelig keukenkrukje met gespreide armen het publiek toezingt.
En wow, wat een kwaliteit bij de musici, solisten, koorleden en dirigent. Er zal best een missertje tussen hebben gezeten maar een kniesoor die daarop lette. En dan het begin met de gouden stemmen van het jongenskoor. Na een kleine drie uur naar de uitgang lopend zag je iedereen denken: supergoed gedaan allemaal, nooit meer anders! Nog een kleine stap naar het Gronings als voertaal misschien? En het publiek uitnodigen de koralen mee te zingen? Tenslotte: een compliment voor de perfect gepresenteerde programmaboekjes gedrukt op knispervrij papier en de organisatie van de pauzeconsumpties: vooruit: alles zes sterren!
