Wander Geradts (1995) werd geboren in Drachten. Zijn ouders komen uit zuidelijker oorden, pa uit Den Haag en moeder uit Zeeland. ‘Ik spreek geen Fries maar houd van Friesland, een van de vrijste delen van Nederland, vanwege de waterwegen en de meer dan 1000 aanmeerplekken. Ik heb in Groningen rechten gestudeerd en wil nog een master financieel recht gaan doen. Nu run ik een bedrijfje Echo Recordings, focussend op technomuziek in de evenementenhoek en dat gaat redelijk goed, per evenement zo’n 700 à 1000 man. We denken aan uitbreiden.’
Ik spreek Wander op de kleinste van twee zeilboten aan Hoge der A. Hij heeft maar liefst drie boten, twee zeilboten en een kleiner speedbootje. ‘Deze zeilboot wordt verhuurd, op air B&B. Als je zou proppen kunnen er vijf personen in, maar comfortabel maar drie. Ik wilde altijd al iets voor mezelf, maakt niet uit hoe klein, geen huur, alles zelf te regelen en dat werd een eigen schuitje. Op deze boot heb ik in Oosterhaven en op Hoornse meer gewoond. Je meldt je boot bij de havenmeester en klaar. Volgens de vaarwaterverklaring mag je per kade vijf dagen blijven liggen. Ik heb een poosje gehopt van Sluiskade naar hier. Het grote schip, de Mira, kost € 13,- per dag en het kleine € 10,- ; het liggeld is inderdaad spotgoedkoop en stroom is gratis.
Als oud-campingeigenaar heb ik belangstelling voor allerlei officiële regelgeving. Bij de vaartuigen wordt relatief veel geïmproviseerd. Zo is een verzekering voor een boot niet verplicht, althans er wordt nooit naar gevraagd. Boten kennen ook geen APK of vaarwegenbelasting. En hoe zit het met de afvoer van grijs en zwart water? Wander: ‘Het vuil water wordt opgeslagen in een tank en, als het goed is, geloosd in de haven. Maar de common practice is: overboord. Fecaliën worden door het toiletje verwerkt tot visvoer. Er zouden meer pompstations moeten komen, er zijn twee of drie in Groningen, maar die zijn soms moeilijk bereik- en bedienbaar.’
‘Mijn plannen: eerst ga ik wat laatste klusjes doen in de Reitdiephaven en wat spullen inslaan. Dan gaan we met de Mira richting Spanje. Deze kleine, een Bavariaatje, een lopendebandmerk, blijft hier liggen en mijn stagiair verplaatst de boot. Van de havenmeester mogen we hier wel even blijven liggen. Met de Mira, een Endurance gemaakt in Engeland, zou ik in mijn eentje kunnen varen, maar liever met twee personen. Het is een ferrocementen schip, een zware jongen, een toerboot met wee masten en twee fokken, die snijdt door de golven. In etappes gaan we van hier naar Friesland en dan naar Amsterdam, we blijven overal twee weken liggen. Daarna naar IJmuiden en dan haven hoppend naar Spanje. We wachten beter weer af, en varen met een kleine crew. Nee, aan illegale transporten doen we niet. Ik las onlangs in het nieuws dat steeds meer binnenhavens ook als zodanig worden gebruikt.’
‘Over twee maanden hopen we in Spanje aan te komen. Met mijn ouders, twee zussen en vrienden communiceer ik via whatsapp, heimwee heb ik niet. Ik weet dat mijn leefroute anders loopt dan die van hen, het blijft mijn keuze en zij vinden het interessant. Aan boord is ook nog een marifoon, en de radar moeten we nog fixen. Tja, het is spannend en tegelijk relaxed met goed weer en goede kaarten. Je zou me ‘semi-impulsief met een hoge mate van rationaliteit wat betreft risico’s kunnen noemen.’
‘En Groningen is fantastisch, ik kom altijd terug. Het houdt het midden tussen dorp en stad, het is heel gemoedelijk en compact, vooral vergeleken met Amsterdam. Hoge der A is de meest fantastische plek om te liggen. Je hoeft niet te reserveren en havenmedewerkers komen zowat dagelijks even langs fietsen.’
