Een wat hoekige, verlichte lampion met kleurige verfstrepen aan de bovenzijde, daarop lijkt het brugwachtershuisje aan de Plantsoenbrug. In aanwezigheid van zo’n vijftien gasten en een handvol persmedewerkers wordt op acht december om 17.00 uur het tot een kunstwerk omgetoverd huisje onthuld. Wethouder Mirjam Wijnja staat op de zeepkist, houdt een korte toespraak en telt met de aanwezigen van drie terug tot nul waarna de verlichting wordt ontstoken.
Feeëriek, kleurrijk, warm, licht, dat zijn de woorden die je hoort. En pittig en lekker, maar die woorden gaan dan weer over de pindasoep die wordt rondgedeeld in plaats van bubbels. In de wintermaanden is het brugwachtershuisje in de avond en vroege ochtend verlicht.
Op een raam is een dichtregel ‘terwijl al die gezichten voorbijflitsen zie ik hoe de stad hier blijft’ leesbaar, van Groningens stadsdichter Myron Hamming. Het lichtkunstwerk is van vormgever Marco Broeders. Samen vormt het een poëtisch lichtkunstwerk. Het is vooral die samenwerking van kunst, poëzie, de buurt en de makende uitvoerders die wethouder Wijnja in haar toespraakje roemt.
Dit project maakt deel uit van een landelijk brugwachtershuisjesproject. Twaalf zijn er te vinden in Nederland in het project SPOT ON!
Het hele gedicht van Myron Hamming: Terwijl al die gezichten voorbijflitsen zie ik hoe de stad hier blijft / Deze plek vertelt wat wij samen wisten te bouwen / vertelt dat we hier teveel hebben om achter te laten / Deze plek vertelt van komen en gaan, maar nooit kunnen verlaten / tussen toeters en bellen, de bruggen en het water / dat eronder stroomt tussen stadse randen van ruw en rauw / wordt geluisterd, gevraagd en soms gezwegen / rustig of razend langs de grachten / de diepen en haar kades / de havens en haar meesters / de kroegen en hun feesten / voorbij late uurtjes / of in ’t vroegst van de morgen / ergens tussen dauw en gloed
