Eenzaamheid is zo langzamerhand een groot maatschappelijk probleem aan het worden. Of het nu babyboomers, ouderen, jongvolwassenen of pubers zijn: de gevolgen ervan voor de betrokkenen strekken zich uit van psychische problemen tot zelfdoding. In het algemeen geldt voor betrokkenen dat ze niet aan onze samenleving kunnen en/of willen deelnemen. Diverse oorzaken zijn hier debet aan. Jongeren bijvoorbeeld hebben zwaar geleden onder het regime de coronapandemie de kop in te drukken. Single volwassenen hebben deze periode weer anders beleefd dan de samenwonende volwassenen met of zonder kinderen. Zoals dat ook het geval was bij de ouderen en de babyboomers. De eenzaamheid bestond m.n. uit het nauwelijks ‘lijfelijk’ kunnen en mogen ontmoeten van vrienden, familie en bekenden. Het digitaal communiceren met personen en/of organisaties werd noodgedwongen gangbaarder door gebruik van Teams, Zoom, Whatsapp, ed.
Meer en meer is het ‘werken’ met de diverse digitale systemen en methodes zo geïntegreerd, dat alleen de digi-nerds nog begrijpen hoe de systemen werken en de individuele gebruiker, veelal een digibeet, hiermee kan werken door het aanleren om op de juiste knoppen op het scherm of toetsenbord te drukken.
Hersenprofessor Scherder concludeerde bij het blindelings gebruik van AI en in het algemeen het gebruik van de digitale systemen dat diverse hersenfuncties achterblijven in hun ontwikkeling. Vooral bij individuen die vanaf hun geboorte daar reeds mee worden geconfronteerd. Het gevoel van éénzaamheid bij vrijwel alle generaties van onze bevolking wordt nauwelijks gezien als oorzaak van het gebruik van die (vaak manipulerende) digitale systemen.
Dit in tegenstelling met de huidige babyboomers en digi-nerds, die in hun opleidingsperiode en/of eerste werkkring in aanraking gebracht werden met het leren begrijpen van de eerste systemen met hun eigen talen als Cobol, Fortran ed. en die van de huidige digitale wereld. De éénzaamheid bij deze generaties ontstaat voornamelijk door het wegvallen van hun vrienden, familie en bekenden.
Indien de sociaalmaatschappelijke bescherming bij diverse groepen in onze samenleving nog meer afneemt zal het gevoel van éénzaamheid groter worden.
Ook in ons A-kwartier neemt de éénzaamheid in aantallen toe. De hang naar lijfelijke ontmoeting, gesprek en plezier is groot.
De roep om openbare huiskamers, waar buurtgenoten elkaar kunnen ontmoeten tijdens de koffie, krantje, spel en een avondhapje neemt toe in tal van steden en wijken. Hoe staat het erbij in ons A-kwartier?
