De Brugstraat in Groningen. Een van Groningens drukste winkelstraten met in de weekenden dagelijks 15.000 voetgangers en 25.000 fietsers. Twee broodjesverkopers tegenover elkaar. De een met fabrieksmatig gebakken waren in een supermarkt, de ander met op zijn Frans vers gebakken broodjes in een kekke nieuwe winkel. Beide zijn geen horeca. De ene gaat ‘s zondags om 12 uur open en de ander om acht. De gemeente, wakker geschud door een hoe-kan-dat-nou-melding gaat lijnen trekken en gebiedt de vroege vogel zijn deur vier uur later te openen. En dan ontstaat er wat reuring.
De stadswebsite trekt chocoladen telegraafletters uit de kast en briest dat het zo niet moet en wil dat de Franse- broodjesbakker een uitzondering op de regel moet zijn. Een politieke partij zoemt in op de prijsverschillen en noemt de warme bakker een ‘yuppenbakker’. Een andere politieke partij kijkt over de grenzen naar Maastricht, Nijmegen en Haarlem en denkt dat het daar beter geregeld is. Vriendengroepjes splijten als een blok hout onder een scherpe hakbijl in voor- en tegenstanders.
De gemeente, regelgever en handhaver, zit in een spagaat en bedenkt het argument van verstoring van de zondagsrust. Strijk je goed- en grootmoedig over je hart of ben je de strenge leraar die de regeltjes een poosje heeft laten sloeren en de touwen alsnog aantrekt? Luistert de gemeente naar de brede klantenkring uit Stad en ommeland die via een door de bakker gestarte petitie waarin de bakker een vergelijking met horeca maakt, hun steun aan hem betuigen of speelt ze de rechtlijnige kaart?
Wethouder Bloemhof hult zich vooralsnog in stilzwijgen. In de discussie komen allerlei argumenten voorbij: harde als de korst van een aangebrande Pain de Campagne, boterzachte als de kern van een slagroomtaartje en valse als een halfje wit gebakken met bedorven meel en geschifte melk. Moet er worden vergeleken met dag- of nachthoreca? Heeft de zondagsrust ermee te maken in tijden dat kerken leeglopen als Pirelli’s op spijkermatten? Is veronachtzaamde regelgeving na acht jaar verjaard? Heeft de overheid een koesterende taak bij instandhouding van neringdoende handwerkslieden? Zijn de warme bakkersgeuren op straat prettig of niet? Maakt het uit of winkels door yuppen en boomers worden bezocht? Zou een afkoelende, tijdelijke ontheffing, helpen?
Het zwaard van Damocles ligt in de handen van de wethouder en de gemeenteraad.
