Op zondagmorgen met de Spaak Masters fietsen levert me naast stalen bovenbenen vaak interessante (regionale) nieuwsfeiten op. Road-Captain Bart: “De RUG heeft de beste bacheloropleiding van Nederland. De studie ‘Global Responsability and leadership’ scoort maar liefst 99 van de 100 punten.” Wow, denk ik, maar efkes blommen sturen namens de buurtvereniging. In Enumatil hoor ik dat de opleiding aan Campus Fryslân te Ljouwert wordt gegeven. Moai sa.
Voorbij de indrukwekkende sculptuur van Gert Jan Mulder, tussen Grijpskerk en Kommerzijl, rijd ik naast Bernhard. Hij vertelt – fietsers zijn de bescheidenste mensen ooit –tussen neus en lippen door dat hij vorig jaar wereldkampioen is geworden. Wereldkampioen? Ja, in Nunchaku-do. Ademloos luister ik naar hem. Hierbij valt mijn opschepperig verhaal van in één dag van Ede Staal naar André Rieu fietsen (340 kms/ 27/u, beweegtijd 12,5 uur) in het niet. Bernhard, chapeau!
Niet alle vrouwelijke SpaakMasters, vrouwen stampvol grinta, hebben de erotische thriller ‘Baby Girl’ van Halina Rijn gezien. Mijn prangende vraag of de film eigenlijk niet een jammerlijke aanklacht tegen het feminisme is (vrouw van middelbare leeftijd heeft als diepste wens gedomineerd te worden door een passantman van amper dertig) blijft nu boven de markt hangen, terwijl we juist het Kommerzijlsterdiep oversteken.
Op het glibberige klinkerweggetje voorbij Noordhorn herinner ik me het onderonsje met burgemeester Ard van der T. van Westerkwartier. Ik bezocht de nieuwjaarsreceptie van René P. P. had, stom, stom, vergeten dat de op handen zijnde deconfiture van Koen S. voor meer receptietijgers zou kunnen zorgen. Haringen in een ton. De nieuwjaarstoespraak viel in het publiek als een sneeuwvlok op een verwarmde vloer. Ard is burgemeester van de gemeente waar boeren vlaggen correct ophangen lastig blijven vinden. Of hij zich schaamt, vraag ik ‘m. ‘Nee,’ klinkt zijn formele antwoord. De omgekeerdevlaggenboer in Marum verkondigt zijn mening op zijn ergen erf en heeft daar het volste recht toe.
In de verte doemt Hoogkerks suikerfabriek op. Ik denk terug aan 1978. Om mijn tweedehands Saab te bekostigen werkte ik er in de bietencampagne. Fietser Micky breekt net haar verhaal af over het nieuwe begrip Tesla-schaamte en freestyle schaken, met de stukken lukraak op ðe achterste rij in willekeurige positie. We stappen af.
