Bij de beschrijving van een griezelige epidemie, naar ik meen van de builenpest, las ik eens, dat de lijders op steeds weer nieuwe plekken nare uitbarstingen kregen tot uiteindelijk de gaten er in vielen en het hele lichaam bedekt was met een gladde korrelige substantie. Deze onsmakelijke passage komt me bij het doorkruisen van onze goede stad steeds maar weer voor de geest.
Ik doorkruis die goede stad trouwens te voet, want per fiets, brommer of auto gaat het al haast niet meer vanwege de talloze wegopbrekingen en versperringen die overal spontaan lijken te ontstaan. Vandaag kwam ik op een klein rondje stad er zes tegen en dat was nog lang niet alles. Navraag leerde dat deze wonderlijke planning veroorzaakt wordt door de gewoonte die managers hebben om het werk niet door eigen werklieden te laten doen, maar eerst de gemeentewerklui te ontslaan en dan het werk uit te besteden aan grote aannemers. Outsourcen, noemt men dat in het managerees.
Als men zelf een bepaalde hoeveelheid stratemakers, gravers, kabelleggers, opperlieden en wat dies meer zij, in dienst zou hebben, zijn die mannen en vrouwen met één project tegelijk bezig, want meer werkers zijn er niet. Dank zij het managen en outsourcen echter, kan men nu honderden werklui en masse inhuren en die op tientallen plaatsen tegelijk inzetten.
Een ander aardig aspect van de operaties is dat de nieuwe bestrating niet meer bestaat uit een rijbaan en trottoirs, maar dat de inrichting eindelijk echt democratisch is geworden: geen gezeik, iedereen gelijk. Omdat de arme studenten niet meer precies zien waar de fietsenstalling ophoudt en de rijbaan begint worden de swapfietsen wat slordiger dan anders geparkeerd, zodat er een enorme janboel ontstaat. Het lijkt me te verwachten dat dit in de hele binnenstad ook zo zal gaan.
Er wonen in mijn mooie straat naar schatting zo’n honderdvijftig studenten en die hebben, lijkt het, allemaal minstens twee fietsen en ook nog eens veel vrienden met fietsen. De kans dat dit goed gaat is volgens mij minimaal en daarom verwacht ik over twee jaar een nieuw project: alle gele steentjes gaan er weer uit om aan weerszijden van de straat een trottoir te maken.
