‘Welkom in de oase’, zo ontvangt de trainer me in de koelte van de airconditioned sportschool. De wereld warmt op, het zijn al een paar dagen achtereen de hoogste temperaturen wereldwijd. In stoffig, heet Jordanië of India is airconditioned al wat langer synoniem aan modern toevluchtsoord, maar hier?
Een oase.. voor mij is dat vanuit een drukke, warme versteende stad in de koelte van een groene omgeving belanden, in rust en schaduw. Op het nieuws zie ik mensen in Sevilla in de rij staan voor wat schaduw, daarvoor zijn op een stenen plein een soort afdakjes van staal gezet. Waarom geen natuurlijke schaduw? Bloeiend planten- en dierenleven. Zoals dat lommerrijke pleintje achter de A-kerk.
In de competitie van steden om grijze plekken te veranderen in groene oases, kan Groningen binnenkort hoge ogen gooien met de transformatie van het fameuze tankstation Dudok tot een van de mooiste kades langs de diepenring. Van een plek voor auto’s, brommers, benzine en asfalt wordt het een bloeiende publieke, menslievende plek met toegang tot het water. Op het ontwerp tel ik 20 extra bomen. Zonder enig vergelijk ervaar ik de Noorderhaven zuidzijde op dit moment, zo zonder de Vissersbrug, al als een heerlijk rustige, zij het grijzig bestrate en geasfalteerde, oase nu er vooral bestemmingsverkeer rijdt en het minder een doorgaande autoroute is.
Place de Catalogne, Paris.fr
Wat mij betreft gaat onze stad de competitie winnen met een groene doorgaande parkroute, die publieke pleinen met elkaar verbindt, en waar je aangenaam kunt verpozen en sporten. Als fietsstad kunnen wij Valencia toch zeker verslaan met haar negen kilometer parkroute. Maar ook Parijs is een sterke kandidaat voor een gouden medaille. Zij heeft rond Place de Catalogne 4.000 m² nieuw stadsbos aangelegd door 470 bomen te planten, waarvan 270 groot of middelgroot, en 200 jonge bomen. Om van Parijs te winnen zie ik een ambachtelijke ijsverkoper voor me, en salsa dansende koppels aan de kade, zoals je dat bijvoorbeeld in Sevilla of bij de muziekkoepel in het Amsterdamse Oosterpark ziet. En ik hoor muziek van onze Conservatorium studenten. Voor het laatste zetje schoonheid kunnen we aan Brugge vragen of ze het Floating Island aan ons willen lenen, of ruilen met de plassende IJsbeer die dan een andere stad kan gaan verkoelen.
