Een paar maanden duurt het straatwerk aan Reitemakersrijge. Busjes, verreikers, minikranen, veegbakken, shovels, containers domineren de straat als slogans gemeenteraadsverkiezingsposters. Never a dull moment. Over toeval gesproken. Ik lees net een gedicht van Omvlee over de strijd tussen professor Waterbolk en amateur-archeoloog Tjerk Vermaning. Een halve eeuw geleden. Omvlee noemt Vermanings naam niet, maar iedereen weet wie wordt bedoeld.
Binnen vijf minuten leer ik dat Vermanings kleinzoon de straatwerkersploeg domineert. Ik vraag ‘m of hij de verkeerd geplaatste tuinafvalcontainer wil verzetten. Natuurlijk. Meer dan dertig, zegt hij, zonder dat ik ‘m vraag hoeveel tattoos hij heeft. Een woordenwaterval. In de weekends zingt hij in een band. Heeft al opgetreden bij Bolle Jan. Liefhebbers van het betere Nederlandstalige straatmakerslied weten dan genoeg. Kwaliteit. Hij heeft ook in crematoria gezongen. Zo moeilijk is het Ave Maria ook weer niet. En rouwende mensen vinden een gevoelvolle tenor al snel goed hoor.
Als ik zijn achternaam hoor, mannen wisselen achternamen uit als vrouwen lipstickvastheidtips, hoor ik hem uit over de Vermaningvertakkingen. Net als oom Tjerk heeft hij op een schip gewoond. Appelscha, die contreien, in een vaart waar vroeger turfschepen werden voortgetrokken. Of ik ‘Publieke werken’ van Thomas Roosenboom heb gelezen? Of de gelijknamige film gezien? Nou die sfeer dus.
Tussen de zinnen door hoor ik trots. Op oom Tjerk. Op het schip. Op Bolle Jan. Op zijn leeshonger. Het gesprek dijt uit als drinkersbuiken na dry January. Hij is niet altijd straatmaker geweest. Begonnen als stoelmattersassistent. Net voordat de laatste hand aan de onderzijde van de stoelzitting werd gelegd, werd er wat visafval in gestopt. Geheid dat de huiskat dan de onderkant in no time weer kapot krabde. Leverde weer werk op natuurlijk. Lachen.
Tattoos op zijn onderarm doen het gezicht van zijn veel te vroeg overleden dochter bewegen. Rottijd, jongen. Heel onverwacht ook nog. Maar ja, je moet door. Bolle Jan bespoedigde het rouwproces. Hij heeft al jaren zanglessen van een bekende zangpedagoog. Als projectkoorzanger ben ik één en al oor. Projectkoorzangers zijn per slot van rekening gemankeerde solisten, voor wie Bolle Jan even onbereikbaar is als het Concertgebouw voor Vermaning-junior.
