Midden vijftig schat ik, ze lijkt op Arib; vals en sexy. Als ik een lichte toets Riffijns, gemengd met een zuiver Gronings accent hoor, smelt ik bijna. Een prachtige bos haar en laarzen die haar langer doen lijken. Ik wil de kaart naar mijn één na laatste tante in de...
Erger je niet, verwonder je slechts. Dat is een prima houding om door Stad te lopen en de kleine ergernissen gewoon van je af te laten glijden. Zoveel zijn er nu ook weer niet. Verwonderen doe ik mij eens te meer, voornamelijk positief zoals over de...
Vandaag schrok ik van de gestegen prijs van m’n favoriete stokbroodje. De verkoopster schrok er ook van, zei ze. Het zijn gekke tijden. Gisteren hoorde ik iemand zeggen: wanneer weten we eigenlijk dat we in oorlog zijn? En eerder deze week vertelde m’n zus dat d’r...
Een recent artikel in de krant over het ikke-gedrag van de weggebruiker bij files gaf nog eens aan dat heel veel weggebruikers niet het geduld kunnen opbrengen om in de rij hun beurt af te wachten om verder te kunnen rijden. Velen denken het recht te hebben ongepast...
Ooit was er in onze goede stad een café met een voor- en een achteringang. Dit etablissement, het café vergunning per maat en per glas, zoals nu nog op de gevel staat, stond bekend als het kleinste café van Groningen, dus dat was handig: als er van voren te veel...
In de late zomerperiode kan de stad zo lekker kabbelend zijn. Dat is zo’n sfeer om je zacht door de dag te laten glijden, ook al moet je werken. Het lijkt allemaal vanzelf te gaan. De meeste vogels zijn vertrokken en de lucht is voor een paar weken geklaard voor de...
