Dat het Gronings in de lift zit, bewijst het bordje Grunn Schoon op Ellens bus. De stad staat onder regiotaalliefhebbers bekend als een dorre taalwoestijn: meestal hoogopgeleiden slagen er nog niet eens in een pondje tomaten in het Gronings te bestellen. Soit.
Ellen is de drijvende kracht achter straatopschoonacties onder de naam Handen-uit-de-Mouwen. Vandaag zijn Ellen, Eef en Marieke de gouden organisatiedriehoek. Het wordt een zonovergoten, uiterst gezellige actiemiddag. Van 14.00 – 16.00 vegen, prikken en rapen; daarna een drankje, knabbel en tot besluit bittergarnituur van De Sleutel. Eef heeft bakken met plantjes klaargezet, geschenken voor alle ruim vijftien deelnemers.
Mijn route is de Westerhavenstraat. Samen met aanpakkers Ingrid en Lyni maken we de straat peukenvrij. Van de RUG zijn twee peukenzuigers geleend. Na een dik uur laten we de straat spic & span achter. Tijdens de arbeid spreken we kunstenares mevrouw Allersma die ons werk goedkeurend aanschouwt maar ook graag de talrijke fietsen in de straat opgeruimd zag. Kosmotronicsmaker Harry Arling spreken we helaas niet.
Aan het eind van de straat eet een flink koppeltje duiven smakelijk van het hun verstrekte voer. Het doet mij als duivenliefhebber goed dat er meer mensen zijn die de gemeentelijke antiduiventerreur met voeten treden en zich ontfermen over de gevederde vrienden.
Geveltuintjes geven de straat een vriendelijk, bijna romantisch, met de eromheen zoemende vlinders en bijen een biodivers aanzien. We gaan verder dan de ons door Ellen aangedragen taak en vegen ook een steeg peukenvrij. Enkele passanten, de één student bedrijfskunde en de tweede Reto-Romaans Taal- en letterkunde met specialisatie Mediëvistiek, kijken ons verbaasd aan. Ingrid en Lynie spreken hun gezusterlijk toe en leggen uit dat peuken vol zitten met minuscule plastic deeltjes die zo goed als niet afbreekbaar zijn in het ecosysteem.
Terug bij het startpunt praten we genoeglijk even na. Dat Groningen er vergeleken met Amsterdam en Marseille qua schone straten nog goed afkomt, dat Rieneke Kamminga er een hele klus aan krijgt Koen Schuiling te doen vergeten en dat twee kleinkinderen van Henk en Dina hard hebben gewerkt, zijn de door ieder gevoelde en breed gedeelde overwegingen.
