Het Pomphuis. Ooit aangekondigd als een Brasserie voor het Scheepvaartmuseum. Aangekocht met een verkregen Legaat van een Stadse bewoner en liefhebber van het museum. De Gemeente bepaalde onverwacht welke horecaondernemer deze brasserie moest gaan exploiteren.
Het Pomphuis. Na ca. vijf jaar in eigendom van het Groninger Monumentenfonds een BV waar de Gemeente Groningen de grootste aandeelhouder is, een café voor bier en wijn zuipende studenten en een overmatig groot terras aan de kade van de A. Een rustig deel van de Binnenstad verworden tot een rumoerig en overbelast ‘jeugdhonk’.
Een situatie geboren uit financieel economische noodzaak met een onvoldoende verdienmodel van de gemeentelijke overheid. Het in feite te kleine gebouw is niet geschikt om de omzet te halen die nodig is voor een redelijk inkomen van de exploitant/huurder. Het terras moet het gehele jaar open zijn om de noodzakelijke lasten op te kunnen brengen. De gevolgen leiden voor de omwonenden zo langzamerhand tot een onleefbare situatie.
Het zicht op de fraaie platanen en het bijzondere openbare toilet van Rem Koolhaas en Erwin Olaf vallen in het niet bij de volledige uitstalling van parasols, meubilair, buffet en de omringende verlichting van het terras. Met name in het winterseizoen een unheimliche plek. Het open karakter van de kade is hierdoor geheel teloor gegaan.
Vooral in het zomerseizoen leidt het overmatig gebruik van het terras en de enorme overlast van lawaai, stank, vervuiling tot een gebrek aan een leefbare openbare ruimte. Er is parkeeroverlast door (vracht-)wagens, busjes met lopende motoren, personenauto’s en fietsen in alle soorten en maten door schoonmakers, bezoekers en vaak ruziemakende, gedrogeerde exhibitionisten die voor de bühne met hun streaming muziek graag hun ‘waar’ laten bekijken.
De afspraken die met bewoners zijn gemaakt over het gebruik van de openbare ruimte worden geschonden en de uitbater van het Pomphuis neemt niet zijn verantwoordelijkheid. Helaas liggen de belangen van alle partijen en de omwonenden te ver van elkaar af. Je zou toch denken dat de gemeente voor het algemeen belang van de bewoners moet opkomen en daar actief op acteert. Echter het is niet te rijmen met haar ‘marktbelangen’. Een dergelijke vermenging van taken door de lokale overheid komt niet ten goede om juist dat vertrouwen weer terug te krijgen.
