Veel tijdelijke producten. Tijdelijke contracten, huisvesting, uitverkoop en natuurlijk de leenscooter en vele leenartikelen. Maar ook vakanties, sportactiviteiten e.d. die een relatief korte tijd in beslag nemen. Vaak weten we precies hoe lang die tijdelijkheid gaat duren. We stellen ons daarop in. De aanbieder ervan verdient aan het product dat de consument vrolijk maakt of gemak biedt.
Door het vele gebruik van die aanbiedingen blijkt dat we ons er zeer goed op kunnen voorbereiden. Die gebeurtenissen zijn eindig en goed te overzien. Indien die tijdsduur niet meer te overzien is, wordt het gebruik ervan saai of zelfs ondraaglijk. De kosten voor het gebruik van het aanbod staan dan niet meer in verhouding tot de kwaliteit van het aanbod.
Op zowel heugelijke als op nare gebeurtenissen, die eindig zijn, is onze emotie vooraf te voorspellen. Zo niet dan wordt iets al vrij snel ondraaglijk, saai of juist verslavend leuk. We gaan in die situaties vaak op zoek naar middelen of methodes om dat op te heffen.
Tijdelijke maatregelen of gebruiken zijn van alle tijden. Denk maar aan de tijdelijke woningen. De voor vijftien jaar tijdelijk gebouwde woningen zijn nog veelvuldig in Nederland te vinden.
Dit soort tijdelijkheden heeft vooral bij de wetgeving en vergunningen haar intrede gedaan. Bekende fenomenen zijn de zgn. Nood- en Herstelwet en de Coronawetgeving, beide tot stand gekomen in de perioden van respectievelijk de Banken- en de Coronacrisis. Om de crisis te kunnen bestrijden worden deze middelen bedacht om sneller te kunnen handelen. De gevolgen voor de burgers zijn dan dat besluiten zonder of met minder mogelijkheden tot communicatie erover plaatsvinden. Voorbeelden: de realisatie van windmolenparken en datacentra in landelijke gebieden. Maar ook de inrichting of het gebruik van de openbare ruimtes, zoals uitbreidingen van terrassen, openingstijden e.d.
Vaak zijn tijdelijkheden voor onbepaalde tijd op zo’n wijze georganiseerd, dat niemand meer weet hoe de situatie is ontstaan en of deze ooit nog eindig wordt. Het grote verschil tussen het gebruik maken van de tijdelijkheid bij de leenscooter of bij onze vakanties en die door de Overheid wordt ‘georganiseerd’ is niet alleen dat de aanbieder in
het laatste geval de Overheid is. Doch de gebruiker is diegene die financieel belang heeft bij de realisatie van het product. Echter de burger wordt hierdoor noodgedwongen de consument, die het gelag betaalt.
