André, de thuisloze, die vaak te vinden was op de hoek Stoeldraaierstraat en Vismarkt – bij Schuurman Schoenen – is na een kort ziekbed overleden. Velen groetten hem, sommigen gaven hem kleingeld en anderen meer of maakten een praatje. Dan kwam hij overeind – hij zat altijd op zijn knieën, al dan niet voorzien van kniebeschermers – om het weer van commentaar te voorzien of meer serieuze zaken te bespreken. Terugdenkend ging het al enige tijd ook over zijn gezondheid. Prachtige witte haren en bijna altijd een brede lach op zijn gezicht. Zijn mondharmonica altijd binnen handbereik, waarvan de klanken velen hebben doen opkijken. Soms leek zich wel een rijtje te vormen van mensen die een praatje met hem wilden maken.
De Stichting Open Hof heeft een inzamelingsactie opgezet voor een volwaardig laatste eerbetoon en een mooie laatste rustplaats. Gelukkig niet tevergeefs. Binnen zeer korte tijd was het streefbedrag van 4.000 euro binnen. Hij heeft velen een glimlach bezorgd en van ergernis verlost en dan is het mooi om te zien dat er voldoende mensen zijn om iets bij te dragen. In de Nieuwe Kerk heeft de uitvaart plaats gevonden
Veel thuislozen in Stad kunnen je vertellen dat dit bijzonder is. Genegeerd worden, alsof je niet bestaat, is een ervaring die ze met elkaar delen. Hoe fijn is het al om gewoon gedag gezegd te worden. Goedemorgen, middag of avond, het geeft het gevoel erbij te horen, gezien te worden. Niet zo moeilijk maar we lijken het welhaast verleerd.
André had in de loop van de jaren een gerespecteerde plaats in de Stadse samenleving gevonden. Onwillekeurig kijk ik – als ik naar de markt of de winkels op de Vismarkt ga – naar zijn plek op de hoek van de Stoeldraaierstraat. Zijn plaats in de Stadse samenleving kan niet worden overgenomen, zijn plekje op dat hoekje wel. Het zou fijn zijn dat het plekje eraan bijdraagt dat iemand het gevoel zal ervaren erbij te horen!
