Toeval! Ze loopt door mijn straat! Zij die ik ‘Arib’ blijf noemen. De spijkerbroek met scheuren ingeruild voor een wijde rok met Riffijnse motieven. Ze wenkt me. Haar lange vlecht danst van links naar rechts. ‘Je zier er goed uit,’ zegt ze gemaakt lijzig. ‘Geen enkelsokjes, witte sneakers of malle leren kraaltjesarmband.’ Ik ben perplex. Ik houd van vrouwen zonder omwegen. ‘Hé kijk, Ahmed,’ fluistert ‘Arib’, ‘bij jouw minibieb.’ Verrek, ja. Toeval bestaat gelukkig. We maken een praatje met Marcouch en wandelen de stad in.
‘Arib’ ontmoet ik voor de derde of vierde keer. Hoewel onze wiegen duizenden kilometers uiteen stonden delen we interesses. De liefde voor boeken bijvoorbeeld. Ze gaat verder over ons beider nieuwe ontdekking: Anjet Daanje. ‘Daanje is Groningse, wist je dat?’ ‘Nou,’ zeg ik, ‘ze woont in Groningen, maar ze is Drents hoor. Net zoals Hermans vaak voor Groninger werd versleten maar toch een Amsterdammer was.’ ‘Interessant dat je Hermans noemt,’ zegt ‘Arib’, ‘beiden hebben Groningse achtergronden en in Daanjes ‘De herinnerde soldaat’ ontdekte ik relaties met het werk van Hermans. In Hermans’ ‘De donkere kamer van Damocles’ speelt fotografie een bijzondere rol, gedoe met een donkere kamer. En guess what, beide hoofdpersonen van ‘De herinnerde soldaat’ hebben een fotozaak. Ze fotograferen, retoucheren, fixeren en drukken wat af en ondertussen heeft de hoofpersoon een enorme existentiële crisis die me aan Hermans’ Dorbeck doet denken.’ En eindigde Daanje in haar laatste boek niet in een verzonnen Gronings dorp Barghuizen zoals Hermans ‘Achtste Exloërmond’ in Drenthe verzon, waar een kamp was vanwaaruit Osewoudt ontsnapte?’
‘Dat je dat allemaal weet,’ zeg ik, onder de indruk. Ik krijg kippenvel en kijk naar haar mohair trui en zie een insipide tattoo die verdwijnt onder de sexy opgestroopte mouw. Ze stelt voor in de zon te gaan zitten op de kussens in de vensterbank bij verswarenmarkt Lente. Ze ziet mijn verbazing en lacht. ‘Ja, ik doe een bijvak Nederlandse Literatuur en stort me op auteurs die lange tijd in Groningen werkten of werken.’ Terwijl verswarenmarkteigenaar Thomas groetend voorbij komt, gaat ze verder. ‘Ja, en de initialen WFH van Hermans komen bij Daanje prominent voorbij als de hoofdpersoon in ‘Herinnerde Soldaat’ op zijn zoektocht door Duitsland zich een straatnaam probeert te herinneren.’ ‘Tot gauw,’ groet ik haar en koop wat verse gember.
