Mijn buurvrouw is een held. Ze doet mee aan Swim Challenge Groningen. Een zwemwedstijd voor het goede doel in een open riool. Nou ja, verdund open riool. Terwijl zij bevallig haar hoofd onder water steekt, mond dicht hopelijk, ziet ze door haar zwembrilleke drollen van de plezierjachtindustrie vanuit d’r ooghoeken als visvoer voorbij komen en ze hoopt dat ze bestand is tegen E.colli-besmetting, want morgen moet ze weer werken.
Begin tegenover brave bootjeslieden die aangemeerd liggen aan Hoge der A over ‘zwart water’ en je waant je in de laars van Italië waar je een vraag stelt over omgelegde dorpelingen in dat schattige vakantiegehucht. Je botst op de omertà-cultuur, men zwijgt als het graf. Vaarrecreatie is als stilettohakken bij jarretelfeministen: voor heel soms, vaak bloedmooi, sexy, duur, en hoogst oncomfortabel. “Het papier gaat apart, hè,” zegt een keurige parelkettingmevrouw in een Claudia-Sträter-kleedje. Ze bedoelt dat ze na gebruik van de poepdoos het toiletpapier apart in een doosje doet.
Vaarrecreanten zijn het rifraf van de watersport. Er is geen vaarwegbelasting. Men heeft geen vaarbewijs nodig. Verzekering? Niet verplicht. Geen APK. Terwijl elke boer de mest tegenwoordig in het land injecteert en zijn machtige met staatssteun aangeschafte John Deere is voorzien van een kentekenplaat en keurig wegenbelasting wordt betaald, heeft het pruttelende dieseltje van de gepoetste schuit Heiltje 23, Kokmeeuw of AnJoSuMa nog geeneens een chip zodat na des kapiteins verscheiden het bootje rustig achter in een sloot van Annerveenschekanaal gedumpt kan worden en is de schrootverwerkingsnota voor de gemeenschap. En de poepdoos wordt geloosd op oppervlaktewater.
Een caravan op Groningens stadsparkcamping kost per nacht (incl. twee personen) € 32,50. Een bootje doet € 1,16 per meter. Bij negen meter dus een tientje. Allo centro! Gelegen aan de parel van Stad. Tenminste als de havenmeester komt innen. Maar die moet ook al de hele dag zijn Ray-Ban poetsen. Vaar je vroeg weg dan is het gratis. Elektriciteit: gratis. Campingbazen houden verplicht een nachtregister bij. In geval van calamiteiten is dan bekend waar de nota voor de lijkenzak naartoe moet. In de vaarrecreatie is een nachtregister even onbekend als toezicht op gedragsregels voor de fecaliënafvoer. Ik vraag de heldin of ze met een mondkapje kan zwemmen.
